ساعت فلش

خواب دیدم قیامت شده است.

 هرقومی را داخل چاله‏ای عظیم انداخته و بر سرهر چاله

نگهبانانی گرز به دست گمارده بودند.

الا چاله‏ ی ایرانیان.خود را به عبید زاکانی رساندم و پرسیدم:

«عبید این چه حکایت است که بر ما اعتماد کرده نگهبان نگمارده‏ اند؟»  

 گفت :  «می‌دانند که به خود چنان مشغول شویم که ندانیم در چاهیم یا چاله.»

خواستم بپرسم: «اگر باشد در میان ما کسی که بداند و عزم بالا رفتن کند...»

نپرسیده گفت: گر کسی از ما، فیلش یاد هندوستان کند

خود بهتر از هر نگهبانی پایش کشیم و به تهِ چاله باز گردانیم!